8 koca yıldır benimle olan canım köpeğim, büyümeyen bebeğim benim.
Çok fazla su içiyor ve çişini yapıyordu, neşesinin ve enerjisinin düştüğünü hissettiğimiz gün Cerrahpaşa Veteriner Fakültesi Hayvan Hastanesi’ne götürdük. Pyometra teşhisi ile acil ameliyata alındı boncuğum. Tarih 16 Ocak 2020 Perşembe
Ameliyat sonrası idrar yapmama ve iştahsızlık boy gösterdi. Dikişlerinin arasından ödem sıvıları sızmaya başladı. Üresinin yüksek olduğu söylendi. Sonra böbreklerinin çalışmadığı. İç kanama. Şekeri çok yüksek dendi. İnsülin başlayacağız dendi. Sarılık dendi. Serumlar, iğneler, tahliller, yaş mamalar, her gece her sabah veterinerler. Kusuyordu, pamuk tüylerine kusmuk bulaşıyordu. Titizdi benim kızım, sevmezdi pis olmayı, ellerimle temizledim, morali bozulmasın istedim.
Bu akşam boncuk gözlerine baktım. Sırtı bize dönük uyuyordu, saat 19:30 sıralarında halsiz yavrucağım son gücü ile bize dönmeye çalışıp son nefesini verdi. Tarih 23 Ocak 2020 Perşembe
1 hafta içinde benim neşem, saf sevgim, mutsuzluğumda tesellim, mutluluğumda neşem, seyahatimde yoldaşım, hep yanımda olan güzel kızım Mell kalbimin üzerini minik patileriyle eşeleyip, oraya gömdü kendini.
Seni şimdiden çok özledim.
Hoşçakal boncuğum.
“Mell” için 2 yanıt
Çok üzüldüm…. Mell huzur içinde uyusun.
5 sene önce biz de kedimizi kaybettik, o kadar hızlı oldu ki her şey…
sizin de başınız sağolsun. onsuzluğa alışmak o kadar zor ki… her yerde izi var, hâlâ inanamıyorum olanlara.:( diğer odadaymış gibi geliyor. :(